បន្ទាត់

ពីWiktionary

( ន. ) ខ្សែ​ឬ​ប្រដាប់​ជា​ខ្នាត សម្រាប់​ទាញ​តម្រង់​សម្រាប់​វាយ, ដឹក, គូស​ឲ្យ​មាន​ជា​ស្នាម, ឲ្យ​ទៀង​ទាត់; ស្នាម​គំនូស​ដែល​បាន​វាយ, បាន​ដឹក, បាន​គូស​ហើយ : បន្ទាត់​ក្រឡា​ចត្រង្គ, បន្ទាត់​ខ្វែង, បន្ទាត់​ស្រប ។ ព. ទ. បុ. ថា : បន្ទាត់​ប្រើ​ត្រង់ ស្ទឹង​ទឹក​ប្រើ​ស្មើ ។ តាម​សម័យ​និយម​គួរ​ថា : បន្ទាត់​ប្រើ​ត្រង់ កែង​ស្ទង់​ប្រើ​ស្មើ យុត្តិ​ធម៌​ប្រើ​ធ្វើ ក្ដី​សុខ​សន្តិភាព ។ គំរូ​ឬ​ច្បាប់, សណ្ដាប់​ដែល​ត្រូវ​ធ្វើ​តាម​ឬ​ត្រូវ​ប្រតិបត្តិ​តាម ។