បាយ
ភាសាខ្មែរ[កែប្រែ]
នាម[កែប្រែ]
( ន. ) ភោជនាហារដែលចម្អិនដោយអង្ករស្ងោររំងាស់ហើយសម្រិតឬសង្កត់យកទឹកចេញរួចផ្ងំឲ្យងំ : បាយខ្សាយ, បាយដំណើប ។ បរិភោគបាយ, ពីសាបាយ, ហូបបាយ, ទទួលទានបាយ, អាស្រ័យបាយ, ស៊ីបាយ ជាពាក្យហៅដោយសរុបរួមការបរិភោគភោជនាហារមានបាយជាដើម ក្នុងវេលាមួយតាមពេលកំណត់ ។ ដាំបាយ គឺចម្អិនបាយ : ដាំបាយ ត្រូវដាក់អង្ករនិងទឹកលៃស្មានឲ្យល្មម កុំផាត់ទឹកបាយចោលព្រោះការផាត់បាយនាំឲ្យបាយមានឱជារសខ្សោយ (ពាក្យទំនើបថា នាំឲ្យខូចវីតាមីន) ។ ម. ព. វីតាមីន ទៀតផង ។ បាយ នេះជា ន. ប៉ុន្តែខ្មែរយើងប្រើក្នុងអត្ថន័យសាមញ្ញជា កិ. ថា បរិភោគ, ស៊ី ដោយរួបរួមជាការបរិភោគភោជនាហារក្នុងពេល, ច្រើននិយាយដោយខ្លីថា : អ្នកទាំងអស់គ្នា បាយហើយឬនៅ ? ទៅបាយឯណា ?; ម៍បាយជាមួយគ្នា! ។ល។
ឧទាហរណ៍៖ លោកអញ្ជើញបាយហើយឫនៅ?
Example: Have you eaten yet?
- Vigna radiata ( L.) R.Wilcz
ពាក្យដែលទាក់ទង[កែប្រែ]
- ញ៉ាំបាយ
- ដាំបាយ
- អ្នកដាំបាយ
- ទទួលទានបាយ
- ធ្វើបាយ
- អ្នកធ្វើបាយ
- ពិសាបាយ
- ស៊ីបាយ
- ហូបបាយ
- អត់បាយ
- អាស្រយបាយ
- បាយថ្ងៃត្រង់
- បាយបត្ដបូរ
- បាយពេលព្រឹក
- បាយពេលល្ងាច
- បាយពំនូត
- បាយព្រលឹង
- បាយម៉ាន
- ឃ្លានបាយ
- ចំអិនបាយ
- ឆាន់បាយ
- បាយកក
- បាយក្ដាំង
- បាយក្រៀម
- បាយគំទឹក
- បាយឆៅ
- បាយដំណើប