ពួយ
( កិ. ) ចោលប្លោង ឬបោះគ្រឿងសស្ត្រាឬអាវុធសំដៅអ្វីៗ : ពួយលំពែង, ពួយដំបង ។ ព. ប្រ. បំបោល, ពង្រឹត ឲ្យលឿនខ្លាំង ឬជក់ខ្យល់លឿនស្លៅ : បំផាយសេះពួយពេញល្បឿន; បើកក្ដោងពួយសំដៅកោះ ។ ហើរលឿនស្លៅដូចគេពួយ ឬសម្លបស្លាបទម្លាក់ខ្លួនចុះពេញកម្លាំង : លលកខ្មោចហើរពួយស្លៅ; ត្មាតពួយចុះ (បោះពួយ) ។
( ន. ) ចម្រឹងឈើឬឫស្សីស្រួចដែលគេបោះភ្ជាប់នឹងសំបកដើមឈើធំ ធ្វើដូចជាបង្អោង ដើម្បីតោងជាន់ឡើងយកឃ្មុំជាដើម : ឡើងតាមពួយ (ម. ព. បោះពួយ ផង) ។