មិត្ត

ពីWiktionary

មិត បា. ឬ សំ. ( ន. ) អ្នក​ដែល​រាប់អាន​គ្នា​ជិតដិត, មនុស្ស​ដែល​ស្រឡាញ់​រាប់​រក​គ្នា​យ៉ាង​ជិតស្និទ្ធ, សំឡាញ់; មិត្ត​មាន​ពីរ​យ៉ាង​គឺ កល្យាណ​មិត្ត មិត្ត​ដែល​មាន​អធ្យាស្រ័យ​ល្អ; បាប​មិត្ត មិត្ត​ដែល​មាន​អធ្យាស្រ័យ​អាក្រក់ : បុគ្គល​គួរ​កុំ​សេព​គប់​បាប​មិត្ត, គួរ​សេព​គប់​តែ​កល្យាណ​មិត្ត, ប៉ុន្តែ​គួរ​ប្រយ័ត្ន​កុំ​ធ្វើ​បាប​មិត្ត​ឲ្យ​ក្លាយ​ជា​សត្រូវ​ឡើយ (ព. ពុ.) ។ ពាក្យ មិត្ត ឬ មិត្រ នេះ បា. សំ. ប្រើ​ជា​នបុំសកលិង្គ ទោះ​បុរស​ក្ដី ស្ត្រី​ក្ដី ក៏​នៅ​តែ​ប្រើ​ជា មិត្ត ឬ មិត្រ ដូច​គ្នា : កូន​ប្រុស​អ្នក​វា​ជា​មិត្រ​នឹង​កូន​ប្រុស​ខ្ញុំ; នាង​កញ្ញា​ពីរ​នាក់​ហ្នឹង​វា​ជា​មិត្រ​នឹង​គ្នា​យូរ​ឆ្នាំ​ហើយ; ខ្លា​ឈ្មោល​ជា​មិត្រ​នឹង​ខ្លា​ឈ្មោល; ចចក​ញី​ជា​មិត្រ​នឹង​ចចក​ញី ។ល។ ម្ដាយ​ជា​មិត្រ​ជិតដិត​ស្និទ្ធស្នាល​នឹង​កូន​ប្រុស​ស្រី​ក្នុង​លំនៅ​របស់​ខ្លួន; បុណ្យ​ដែល​គេ​បាន​ធ្វើ​ហើយ​ខ្លួន​គេ ជា​មិត្រ​របស់​គេ​ក្នុង​លោក​ខាង​មុខ (ពុទ្ធ​ភាសិត) ។ (បា. សំ. មិន​ផ្លាស់​តាម​លិង្គ​ដូច បារ. ប្រុស​ជា Ami ស្រី​ជា Amie ទេ ដ្បិត មិត្ត ឬ មិត្រ នេះ​ជា ន. មិនមែន​ជា គុ.) ។ មិត្រ