រត់
( កិ. ) ស្ទុះដោយល្បឿន : រត់ខ្នាប, រត់ខ្មឺត, រត់លឿន, រត់សណ្តាប ។ គេចភៀសបំបាត់ខ្លួនពីទីកន្លែង : រត់ចោលស្រុក, គោរត់បាត់, មនុស្សទោសរត់រួចពីគុក ។ គេចវៀះចៀសឲ្យផុតមុខ, ឲ្យផុតអំណាច : រត់គយ, រត់ពន្ធ, រត់ទ័ព ។ គេចវៀះដោះខ្លួនលូនត្បុលចូលពួនក្នុងព្រៃ : រត់លូន; (ស្រុកកើតរត់លូន គឺស្រុកកើតមានទ័ពឬកើតមានចោរប្លន់ញឹកញយ អ្នកស្រុកភិតភ័យរត់លូនចូលពួនក្នុងព្រៃ) ។ល។ ព. ប្រ. ដែលប្រព្រឹត្តទៅស្រួលឥតទើសទាក់ : រត់គន្លង ដែលមានរបៀបគន្លងត្រូវគ្នា; រត់ជួរ ដែលត្រូវជួរគ្នា; រត់ដៃ ដែលថ្នឹកដៃ, ស្ទាត់ដៃ ដោយរហ័ស; រត់ផ្នត់ ដែលត្រូវផ្នត់គ្នាឥតល្អៀង; រត់មាត់ ដែលស្ទាត់មាត់ឥតមានទាក់ : រៀនចាំរត់មាត់, ឬដែលនិយាយត្រូវ គ្នារាល់មាត់ : គេនិយាយរត់មាត់...; រត់មុនគេ ដែលខំប្រឹងធ្វើការឬប្រឹងរៀនប្រឹងទន្ទេញ ឲ្យបានលឿនជឿនជាងគេ : ធ្វើការរត់មុខគេ; រត់របត់ ដែលត្រូវគ្នាតាមកម្រិត, តាមបែបបទឬតាមសណ្ដាប់ធ្នាប់តែមួយ; រត់របប ដែលមានរបបដូចគ្នា; រត់របៀប ដែលមានរបៀបត្រូវគ្នា, ដែលចុះរបៀបគ្នា; រត់សាច់មួយ រលាយសាច់មួយ; រត់ឡើងឬរត់ឡើងមកនៅ ឡើងមកនៅដោយស្ម័គ្រចិត្តឯងឥតមានអ្នកណាហៅរក : ស្រីរត់ឡើង ។ល។
- (សិល្បៈ) ឈ្មោះក្បាច់រាំមួយប្រភេទដោយប្រើជើងទាំងពីររត់ឈូសលឿនទៅមុខជាលក្ខណៈសិល្បៈដោយឱ្យម្រាមជើងទាំងពីរកាច់ងឡើងលើ។