រន្ទះ

ពីWiktionary
  1. ( ន. ) សូរ​សព្ទ​ដែល​លាន់​ឮ​ខ្លាំង : រន្ទះ​សំឡេង, រន្ទះ​កាំភ្លើង ។
  2. ដំណើរ​បែក​ចេញ​នៃ​ធាតុ​អគ្គិសនី (អេឡេកទ្រិក électrique) ឯ​អាកាស​មាន​ផ្លេក​បន្ទោរ​និង​ផ្គរ​កើត​ឡើង​ជា​មួយ បណ្ដាល​អំពី​ពពក​ដែល​មាន​ធាតុ​អគ្គិសនី​មក​ប៉ះ​នឹង​ដី ឬ​ពពក​ប៉ះ​នឹង​ពពក ស្រូប​ឆក់​ខ្ទប់​គ្នា នាំ​ឲ្យ​លាន់​ឮ​សូរ​សព្ទ​ខ្ទ័រ​ខ្លាំង; ច្រើន​មាន​ក្នុង​រដូវ​ខែ​ដើម​ឆ្នាំ (នៃ​ចន្ទ​គតិ) ដែល​កំពុង​មាន​អាកាស​ក្ដៅ​និង​ត្រជាក់​មិន​ស្មើ​គ្នា : រន្ទះ​បាញ់ គឺ​ការ​មាន​រន្ទះ​ឬ​ដំណើរ​ធ្លាក់​ចុះ​នៃ​រន្ទះ (អសនីបាត) ។ រន្ទះ​ទឹក រន្ទះ​ដែល​ស្រូប​ឆក់​ដោយ​កម្លាំង​ទឹក​ច្រើន​ជាង​ភ្លើង ។ រន្ទះ​ភ្លើង រន្ទះ​ដែល​ស្រូប​ឆក់​ដោយ​កម្លាំង​ភ្លើង​ច្រើន​ជាង​ទឹក; តែង​ឃើញ​បាញ់​ត្រូវ​ត្រង់​ដើម​ឈើ​ឆេះ​ចេញ​ជា​ភ្លើង..., ចួន​កាល​គ្រាន់​តែ​ធំ​ក្លិន​ឆ្ងៀម (រមែង​មាន​រឿយ​ៗ​ស្ទើរ​តែ​រាល់​ឆ្នាំ) ។ រន្ទះ​បាញ់​ក្បាល​ក្រាញ់ រន្ទះ​សូរ​ស្រាល​ៗ​រឿយ​ៗ ដែល​មាន​ក្នុង​ខែ​ខាង​ចុង​វស្សាន​រដូវ​នៃ​ចន្ទ​គតិ (វេលា​កំពុង​មាន​អាកាស​ធ្ងន់), ច្រើន​មាន​តែ​ក្នុង​ឆ្នាំ​ណា​ដែល​មាន​ភ្លៀង​ស្រួល; តាម​ពាក្យ​បរម្បរា​ថា​បាញ់​សំដៅ​ក្បាល​ពួក​ត្រី​ក្រាញ់... ។ កាំ​រន្ទះ លោហ​ធាតុ​ក្លាយ​ពី​ធាតុ​ថ្ម ជា​កាំ​របស់​រន្ទះ មាន​សណ្ឋាន​ផ្សេង​ៗ ។
  3. ភូមិនៃឃុំទំរីង