រឿង
( ន. ) និទាន, សេចក្ដីតំណាល; ដំណើរ; សេចក្ដី; ហេតុ, ការណ៍, ដើមហេតុ; ទងគន្លង; អធិករណ៍ ។ល។ : តំណាលរឿង; ថ្លែងរឿង, និយាយរឿង;... ។ ចាប់រឿង ចាប់ហេតុ, ប្រកាន់ដំណើរ ។ តែងរឿង តែងនិទានចេញពីគំនិតឯង ។ បង្ករឿង បង្កហេតុ ។ មានរឿង មានហេតុ; មានអធិករណ៍ ។ រករឿង បង្កហេតុ, បង្កជម្លោះ ។ អស់រឿង អស់ដំណើរ, អស់អាថ៌កំបាំង, អស់យ៉ាង : លេងឲ្យអស់រឿង ។ល។ រឿងតំណាល រឿងដែលគេតំណាលប្រាប់ ។ រឿងនិទាន រឿងពិតដែលមានក្នុងគម្ពីរដីកា, ក្នុងប្រវត្តិសាស្រ្ត ។ រឿងបុរាណ រឿងពីយូរអង្វែងមកហើយ ។ រឿងប្រដិដ្ឋ ឬ រឿងប្រតិដ្ឋ (--ដិត) រឿងនិទាន ដែលគេលើកផ្សំ គឺរឿងដែលគេតែងឡើងខ្លួនឯង (ហៅថា រឿងលើក ឬ រឿងល្បើក ក៏បាន) ។ រឿងព្រេង រឿងដែលចាស់ៗពីព្រេងនាយតំណាលតៗ គ្នាមក ។ រឿងហេតុ ហេតុដែលកើតឡើងជារឿង ។ល។
( គុ. ) ដែលរុងរឿង; ភ្លឺ; ភ្លឺត្រចះ, បំព្រង, ស្រទន់ : ឡើងសម្បុររឿង, ភ្លឺរឿង (ច្រើនសំដៅសេចក្ដីថា “ភ្លឺបំព្រង, ភ្លឺស្រទន់”) ។ រឿងតេជ ឬ--តេជះ (--ដេច ឬ--ដេជៈ) តេជះរុងរឿង ឬដែលមានតេជះរុងរឿង ។ រឿងរង្សី រស្មីរុងរឿង, រស្មីភ្លឺត្រចះ ។ រឿងរះ រះភ្លឺត្រចះ ។ រឿងស្រី សិរីដ៏រុងរឿងឬដែលមានសិរីរុងរឿង ។ រឿងឫទ្ធិ ឫទ្ធិរុងរឿងឬដែលមានឫទ្ធិរុងរឿង (ពាក្យទាំងនេះច្រើនតែប្រើក្នុងកាព្យ) : ព្រះចន្រ្ទរឿងរះ ពន្លឺត្រចះ ចាំងត្រូវក្បឿងព័ណ៌ ប្រាសាទស្អាងស្អាត ព្រោងព្រាតបវរ គួរមានអំណរ ចង់គយគន់មើល ។ល។