លេខ

ពីWiktionary

ល៉េក សំ. បា. ( ន. ) គំនូស​ប្រាប់​ចំនួន​សំខ្យា : លេខ ១, ២, ... ៩, ១០ ។ លេខ​ចតុព្វិធ (ល៉េក-ចៈតុប-ពិត) លេខ​៤​យ៉ាង​គឺ លេខ​បូក, លេខ​សង, លេខ​គុណ, លេខ​ចែក ។ លេខ​ផា (ព. សា.) លេខ​នព្វន្ត (បុរាណ​ច្រើន​ប្រើ​ក្នុង​ក្បួន​ហោរ) ។ លេខ​យ័ន្ត (ព. បុ.) លេខ​ដែល​គេ​សរសេរ​ចុះ​ក្នុង​យ័ន្ត​ត្រង់​កន្លែង​ដែល​ត្រូវ​ចុះ​លេខ : ចេះ​លេខ​យ័ន្ត​មន្ត​អាគម ។ លេខ​វិជ្ជា ឬ--វិទ្យា (ល៉េខៈ--) វិជ្ជា​សម្រាប់​គិត​ចំនួន, វិជ្ជា​នព្វន្ត ។ លេខ​វិញ្ញូ, --វិទ, --វិទូ (ល៉េខៈ--) អ្នក​ចេះ​លេខ​វិជ្ជា, អ្នក​ពូកែ​ខាង​វិជ្ជា​នព្វន្ត ។ មេ​លេខ មេ​ទន្ទេញ​ក្នុង​លេខ​វិជ្ជា, មេ​នព្វន្ត ។ល។

លេខ ល៉េខៈ សំ. បា. ( ន. ) ការ​សរសេរ; ការ​គូស, គូរ, វាស; គំនូរ; ស្នាម, គំនូស; អក្សរ; សំបុត្រ, ចុតហ្មាយ; គ្រឿង​សម្គាល់; ទេវតា;... ។ លេខ​ចុណ្ណិកា ដី-ស; ជក់​សម្រាប់​គូរ, សម្រាប់​លាប​ថ្នាំ ។ លេខ​បត្រ ឬ លេខ្យ- (ស៉េខៈប័ត ឬ ល៉េខ្យៈ--) ក្រដាស​សរសេរ; សៀវភៅ​សម្រាប់​សរសេរ ។ លេខ​ភណ្ឌ (លេខៈភ័ន) ប្រដាប់​សម្រាប់​ប្រើ​ការ​សរសេរ មាន​ប៉ាកកា​និង​ខ្មៅ​ដៃ​ជាដើម : អ្នក​រៀន​ត្រូវ​មាន​លេខ​ភណ្ឌ​ឲ្យ​សព្វ​គ្រប់ កុំ​ឲ្យ​ខ្វះ​នេះ​ខ្វះ​នោះ ។ លេខ​ហារិន ឬ--ហារី បុរស​អ្នក​នាំ​សំបុត្រ, អ្នក​រត់​សំបុត្រ, បុរស​ប្រៃសណីយ៍; បើ​ស្ត្រី​ជា លេខ​ហារិនី ។ល។