វេន

ពីWiktionary

បា. ( ន. ) (វេរ) កាល​កំណត់​ដំណើរ​ធ្វើ​ការ​ផ្លាស់​គ្នា​តាម​ប្តេជ្ញា : ចូល​វេន, ចេញ​វេន, ធ្វើ​ការ​មាន​វេន, ត្រូវ​វេន... ។ វេន​កែន វេន​ធ្វើ​ការ​របស់​អ្នក​កំណែន ។ វេន​របស់​កម្ម ការ​ចេញ​មុខ​ឲ្យ​ផល​តាម​ការ​កំណត់​របស់​កម្ម (ជា​កុសល​ឬ​ជា​អកុសល) : ត្រូវ​ទទួល​សុខ​ទុក្ខ​តាម​វេន​របស់​កម្ម ។