វោហារុបជីវី

--រុ-ប៉ៈ-- បា.; សំ. ( ន. ) (< វោហារ “ការ​លក់​ដូរ” + ឧបជីវី “ដែល​ចិញ្ចឹម​ជីវិត, ដែល​រស់​នៅ”; វ្យវហារ + ឧបជីវិន៑) អ្នក​ចិញ្ចឹម​ជីវិត​ដោយ​ការ​លក់​ដូរ, អ្នក​ជំនួញ ។ បើ​ស្រ្តី​ជា វោហារុបជីវិនី ។