សម្ដេច

ពីWiktionary
  1. ជើង ដ. សំ-ដាច់ ( ន. ) លោក​អ្នក​មាន​តេជះ​ច្រើន, លោក​អ្នក​មាន​បុណ្យ​មាន​អំណាច​ធំ ។
  2. គុ. ខ្ពង់ខ្ពស់, ឧដុង្គ​ឧត្តម, ថ្កើង​ស័ក្ដិ ថ្កើង​អំណាច, ថ្កើងថ្កាន (សម​តែ​នឹង​យល់​ថា​ក្លាយ​មក​ពី បា. សំ + តេជ ឬ សំ. សំតេជស៑ “ដែល​មាន​តេជះ​ខ្លាំង” ព្រោះ​ខ្មែរ​បុរាណ​សរសេរ​ជា សម្តេជ ក៏​មាន) ។
  3. ពាក្យ​សម្រាប់​ប្រើ​បន្ថែម​លើ​ព្រះ​នាម ឬ​លើ​ឋានន្តរ​ក្សត្រិយ៍ មន្រ្តី​ស័ក្ដិ​ខ្ពស់ : ព្រះ​បាទ​សម្ដេច​ព្រះ​ហរិរក្ស​រាមា​ឥស្សរាធិបតី...; សម្ដេច​ព្រះ​មហា​ក្សត្រិយានី; សម្ដេច​ព្រះ​ឧបយុវរាជ; សម្ដេច​ព្រះ​ឧភយោរាជ; សម្ដេច​ព្រះ​វររាជ​ជននី; សម្ដេច​ព្រះ​មហា​ឧបរាជ; សម្ដេច​ព្រះ​សង្ឃ​រាជ; សម្ដេច​ព្រះ​រៀម; សម្ដេច​ព្រះ​អនុជ ។ល។ សម្ដេច​ចៅពញា ឋានន្តរ​សេនាបតី ទី ១ សម្រាប់​ទោ (មាន​តែ​ពី​ក្នុង​សម័យ​បុរាណ) ។ល។
  4. ភូមិនៃឃុំតាប៉ុន