សិរ

ពីWiktionary

ខ្មែរ

ការបញ្ចេញសំលេង

អក្ខរាវិរុទ្ធ សិរ
សទ្ទតា សេរ
ឡាតាំងយានកម្ម see
IPA (បមាណីយ) គន្លឹះ /seː/


នាម

សិរ

សេ បា.; សំ. ( ន. ) (ឝិរស៑) ក្បាល; (រ. ស.) : ព្រះ​សិរ ។ រង​ព្រះ​សិរ ខ្នើយ​សម្រាប់​ក្សត្រិយ៍​កើយ ។ កំពូល, ចុង​ខ្ពស់, ចុង​ប៉ូច ។ ខ្មែរ​ហៅ​សាច់​ដែល​ដុះ (តាម​សញ្ជាតិ) ជា​ពក​ឬ​ជា​បន្ទះ​លើ​ក្បាល​សត្វ​ពួក​ខ្លះ​មាន​មាន់​ជាដើម​ថា សិរ ដែរ : សិរ​មាន់ (សរសេរ​ជា សេរ ក៏​មាន; បុ. សរ. សិរស៍ ឬ សិរ្ស, សិរ្ស៍ ក៏​មាន) ។ បើ​រៀង​ភ្ជាប់​ពី​ខាង​ដើម​សព្ទ​ដទៃ អ. ថ. សិរ៉ៈ, ដូច​ជា សិរ​កបាល (--កៈប៉ាល) អំបែង​ក្បាល, លលាដ៏​ក្បាល ។ សិរ​តាណ ឬ--ត្រាណ គ្រឿង​ការពារ​ក្បាល គឺ ដួន, មួក ។ សិរ​ប័ដ ឬ សិរោវេដ្ឋន៍ ឈ្នួត​ក្បាល ។ សិរ​បីឌា ឬ--បីឡា (--ប៉ី--) ដំណើរ​ឈឺ​ក្បាល ។ សិរ​ប្រណាម, សិរសា​ប្រណិប័ត ឬ--ប្រណិប័តន៍ ការ​ឱន​ក្បាល​សំពះ, ការ​ក្រាប​ថ្វាយ​បង្គំ, ការ​ងក់​ក្បាល​គំនាប់ ។ សិរសា ដោយ​ត្បូង (ដោយ​ក្បាល គឺ​ឱន​ក្បាល​គោរព) ។ សិរោឃាត ឬ សិរោ​ប្រហារ (--រ៉ោ--) ការ​វាយ​ឬ​សំពង​ក្បាល ។ សិរោធរា (--រ៉ោធៈរា) សរីរាវយវៈ​ដែល​ទ្រ​ក្បាល (ក) ។ សិរោមណី ឬ សិរោរ័ត្ន ចូឡាមណី, ស្នៀត​សក់​ដាំ​ពេជ្រ ។ល។