ស្មៅ
ខ្មែរ
ការបញ្ចេញសំឡេង
នាម
ស្មៅ
- ( ន. ) ពូជពួកមួយដែលដុះឯងលើផែនដីឬក្នុងទឹកស្លឹកសណ្ឋានជាចម្រៀកតូចៗ (ហៅរួមថា តិណជាតិ ទីទៃពីរុក្ខជាតិ, លតាជាតិ, ធញ្ញជាតិ...) មានច្រើនយ៉ាងជាអនេក: ស្មៅទឹក, ស្មៅគោក ។ ព. ប្រ. ស្មៅកិលេស ឬស្មៅតណ្ហា កិលេសឬតណ្ហាដែលទ្រុបទ្រុលក្នុងសន្ដានបុថុជ្ជន ដូចជាស្មៅដុះចាក់ឫសស្មូញស្មាញក្នុងដី ។ ស្មៅព្រៅ ស្មៅដែលដុះទ្រុបទ្រុលតាំងពីនៅខ្ចីដល់ចាស់ចេញផ្កាផ្លែឥតដែលមានសត្វតិណភ័ក្សណាស៊ី; ឬស្មៅសម្ទាយ ។ល។