ស្លាប់

ពីWiktionary

( កិ. ) អស់​ខ្យល់​ដង្ហើម, អស់​ជីវិត ។ វេវ. បរិនិញ្វន; សោយ​ទិព្វ​ជង្គត, សោយ​ទិវង្គត; សោយ​ពិរាល័យ; សុគត ឬ សុរគត; ក្ស័យ, ក្សិណក្ស័យ; ទទួល​អសញ្ញ​កម្ម ឬ ទទួល​អសញ្ញ​ភាព; ទទួល​មរណ​ភាព; ទទួល​អនិច្ច​ធម្ម; ទទួល​អនិច្ច​កម្ម; ធ្វើ​កាល​កិរិយា; រលត់, រលត់​ខន្ធ, រំលាង​ខន្ធ, ធ្លាយ​ខន្ធ, ធ្លាយ​សង្ខារ ឬ បែក​ធ្លាយ​សង្ខារ; បាត់បង់; ដើរ; ផុត, ផុត​រលត់; ដាច់​ខ្យល់, អស់​ដង្ហើម; ងាប់; តាយសាក; តាយហោង; ស្មឹង, តាយស្មឹង; តេន (ប្រើ​តាម​ថ្នាក់ ខ្ពស់, កណ្ដាល, ទាប​និង​សាមញ្ញ) ។ ព. ផ្ទ. រស់ ។ ស្លាប់​ក្រឡា អស់​ក្រឡា​ដើរ​ទៅ​ទៀត (សម្រាប់​និយាយ​ក្នុង​ល្បែង​ចត្រង្គ​ជាដើម) ។ ព. ប្រ. អស់​ផ្លូវ​អស់​ដំណើរ​លែង​រើ​ត​ទៅ​ទៀត​បាន : ពាក្យ​ស្លាប់​ក្រឡា ។ ស្លាប់​ចិត្ត អស់​ចិត្ត, សុខ​ចិត្ត ។ ស្លាប់​ប្រយោជន៍ ខូច​ឬ​បង់​ប្រយោជន៍ ។ ស្លាប់​ព្រាយ ស្លាប់​ដោយ​សម្រាល​កូន​ពុំ​រួច ។ ស្លាប់​សាច់ រាប​សាច់​ឬ​រំងាប់​សាច់​ខុស​ពី​ប្រក្រតី​ដើម លែង​ប្រែប្រួល​ទៅ​ទៀត : សំពត់​ស្លាប់​សាច់ ។ល។ ទឹក​ស្លាប់ ទឹក​ដែល​គេ​លត់​ដែក​ឬ​លត់​លោហ​ជាតិ​ណា​មួយ ។ នាឡិកា​ស្លាប់ ឬ--ងាប់ នាឡិកា​ឈប់​មិន​ដើរ ។ល។