អើ
( និ. ) ពាក្យនិយាយឆ្លើយទទួលព្រម, អនុលោមតាម, មិនទទឹងទាស់ឬឆ្លើយឆ្លងតបសម្រាប់អ្នកធំនិយាយទៅរកអ្នកតូចឬសម្រាប់មនុស្សស្មើភាពនិយាយរកគ្នា : ម៉ែ ពីសារួចហើយឬ ? --អើ !; អើទៅចុះ !, អើត្រូវហើយ !; អើ ហ្នឹងហើយ ! អើ បើឯងមិនទៅ អញក៏មិនទៅដែរ ! ។ល។ ព. ផ្ទ. ទេ ។ អើក៏ ដូច្នេះក៏, យ៉ាងហ្នឹងក៏ : អើក៏គួរដែរ !; អើក៏បានដែរ ! ។ ចុះ ? ហ៎ចុះ ? មើលហ៎ ? : អើក៏ចំណែកខាងអ្នក តើអ្នកយល់ដូចម្តេច ? ។ អើចុះ ? រូចចុះ ?, មើលហ៎ ? : អើចុះបើគេមិនព្រមឲ្យ តើយើងនឹងថាម៉េច ? ។ អើតែមាត់ ព្រមតែមាត់ (ចិត្តមិនព្រម) ។ អើឬទេ ? ព្រមឬទេ ? : ម៉េចហ៏ ? អើឬទេ ? ។ អើហ្ន៎ ! យីហ្ន៎ ! : អើហ្ន៎ ! ពុំគួរបើយ៉ាងហ្នឹងសោះ !; អើហ្ន៎ ! នេះហៅពេញជាល្អ ! ។ កុំអាលអើ ! កុំអាលព្រម ! ។ យីអើ ! ឬ យីអើហ្ន៎ ! (ម. ព. ទាំងពីរនេះ) ។ល។