កិល

សូមដាក់សំឡេង។

ខ្មែរ

ការបញ្ចេញសំឡេង

• អក្សរសព្ទខ្មែរ: /កឹល/
• អក្សរសព្ទឡាតាំង: /koel/
• អ.ស.អ.: /kəl/

និរុត្តិសាស្ត្រ១

ពាក្យបងប្អូន កកិល បង្កិល ផិល រំកិល រអិល រំអិល

កិរិយាសព្ទ

កឹល

1. ទៅ​ដោយ​គូទ។

   គាត់​ដើរ​មិន​កើត​ទេ បើ​កិល​បន្តិច​ៗ លើ​ផ្ទះ​បាន​ (ម. ព. កកិល ផង) ។

ពាក្យទាក់ទង

• កិលខ្លួន

បំណកប្រែ

ទៅ​ដោយ​គូទ

[[]] :

នាម

កឹល

1. អ្វី​ៗ ដែល​រំកិល​បាន។

   បន្ទាយ​កិល។

   ព្រះ​ពន្លា​កិល។

ពាក្យទាក់ទង

• បន្ទាយកិល
• ព្រេចកិល
• ព្រះពន្លាកិល
• រន្ទាកិល

បំណកប្រែ

អ្វី​ៗ ដែល​រំកិល​បាន

[[]] :

សន្តានពាក្យ

• កកិល
• បង្កិល
• រំកិល

និរុត្តិសាស្ត្រ២

មកពីពាក្យសំស្ក្រឹត កីល, ប្រៀបធៀបនឹងបាលី ខីល។

នាម

កឹល

1. សសរ​ខឿន, គោល, បង្គោល​ដែល​បោះ​ជា​ចារឹក​ព្រំ​ប្រទល់​ដែន ឬ ស្រុក ។ល។

   សសរ​កិល។

   បង្គោល​កិល។

   សីមា​កិល, (ម. ព. ឥន្រ្ទកីល ផង)។

ពាក្យទាក់ទង

• សីមាកិល

បំណកប្រែ

សសរ​ខឿន

[[]] :

ឯកសារយោង

• វចនានុក្រមជួនណាត