ក្រមាច់

ពីWiktionary

( គុ. ) ដែល​ចេះ​កំប្លែង ដោយ​វាចា ឬ ដោយ​អវយវៈ មាន​ញាក់​មុខ​ញាក់​មាត់​ជាដើម គួរ​ឲ្យ​សើច : មនុស្ស​ក្រមាច់ ។