ខឿន

ពីWiktionary

( ន. ) ថ្នាក់, ជាន់​រង​គេហដ្ឋាន ឬ ដី​ដែល​លើក​ហើយ​មាន​ឈើ​ច្រុះ ឬ​រៀប​ឥដ្ឋ, ថ្ម​រាំង​ពី​ខាង​ជុំ​វិញ ដើម្បី​មិន​ឲ្យ​លិច​ទឹក : ខឿន​វិហារ, ខឿន​ពោធិព្រឹក្ស ។