គង
( កិ. ) លើកវត្ថុដែលមានសណ្ឋានវែងដាក់សង្កត់លើអ្វីៗ តាមត្រូវការ ឬលើកជើង, លើកដៃដាក់លើគ្នា ឬដាក់លើអ្នកដទៃ : គងឈើ, គងឫស្សីលើដំបូលទូក, លើគំនរឧស; លើកជើងគងលើគ្នា, លើកដៃគងថ្ងាស ។
( គុ. ឬ កិ. វិ. ) ទាស់, ឆ្គង : និយាយពាក្យគងទៅលើគេ, និយាយគងលើច្បាប់ ។
( ន. ) គ្រឿងភ្លេង ឬ គ្រឿងសម្រាប់វាយឲ្យសញ្ញាគ្នាធ្វើដោយលោហជាតិ មានសណ្ឋានមូល មានដោះផតខាងក្នុង : គងតូច, គងធំ, វាយគងប្រជុំគ្នាស្ដាប់ធម៌ ។ Kong