គន
( ន. ) កន្លែងលើខ្នងដំរី ត្រង់ខាងក្រោយកូប ឬ រយាង ។ កំណាត់ឈើចងតគ្នាដោយខ្សែ, ដោយវល្លិសម្រាប់អូសបង្អើលត្រី ឲ្យផ្អើលដើម្បីនឹងឲ្យអ្នកកាន់អង្រុតរុត, ក្រុងត្រី ។
( កិ. វិ. ) ដែលមកជួបប្រទះនៅពេលជាមួយគ្នា ហើយប្រទើសប្រទាក់គ្នា : ត្រីពពាក់ពពូនគនលើគ្នា ។