គុលី
--លី បា.; សំ. ( ន. ) (គុលី) ដុំមានសណ្ឋានមូល, ដុំមូលតូចៗ ដែលសម្រាប់បោះ, សម្រាប់ប្រមៀលលេង, ដុំកៅស៊ូដែលហៅថា ប័ល ក្នុងសម័យនេះក៏រាប់បញ្ចូលក្នុងពាក្យនេះដែរ : លេងកូនគុលី (ហៅក្លាយមកជា គ្លី ឬ ឃ្លី) ។ ពាក្យនេះមានកំណើតជាមួយនឹង គុលិកា ដែរ (ម. ព. គោល ផង) ។ គុឡី