គោធិក

សំ. បា. ( ន. ) ទន្សង, ត្រកួត (ពាក្យ​នេះ មាន​ប្រើ​តែ​ក្នុង​សាស្ត្រា​ប្រែរយ និង​សាស្ត្រា​ល្បែង​ពាក្យ​កាព្យ​បុរាណ​ខ្លះ) ។