គំរោះ
( គុ. ឬ កិ. វិ. ) អសុរោះ; ទ្រគោះឥតគួរឥតសម, បោះបោក, កញ្ជ្រោលបោកបាច : សំដីគំរោះ; ស្ដីគំរោះ... (ម. ព. គំរើយ ឬ គំរើល ផង) ។
( គុ. ឬ កិ. វិ. ) អសុរោះ; ទ្រគោះឥតគួរឥតសម, បោះបោក, កញ្ជ្រោលបោកបាច : សំដីគំរោះ; ស្ដីគំរោះ... (ម. ព. គំរើយ ឬ គំរើល ផង) ។