ឃោរ

សំ. បា. ( គុ. ) ខ្លាំង, ពន្លឹក, គួរ​ខ្លាច, គួរ​ស្បើម : ខឹង​ឃោរ គឺ​ខឹង​ខ្លាំង ។ បុរាណ​មាន​ប្រើ​ជា ន. ខ្លះ​ដូច​ពាក្យ​ថា បុណ្យ​បាត់​ដ្បិត​បាប លាភ​បាត់​ដ្បិត​ឃោរ ។