ចតុប្បារិសុទ្ធិសីល

[ចៈ តុប-ប៉ារ៉ិ សុទ្ធិសិល] (បាលី) (ន.) [Catuparisuddhi Sila] សីល​គឺ​សេចក្ដី​បរិសុទ្ធិ ៤ យ៉ាង (សម្រាប់​ភិក្ខុ​ក្នុង​ព្រះ​ពុទ្ធ​សាសនា) គឺ ១-បាតិមោក្ខសំវរៈ សង្រួម​តាម​សិក្ខាបទ​ក្នុង​បាតិមោក្ខ គឺ​មិន​ប្រព្រឹត្ត​ល្មើស​កន្លង​ពុទ្ធប្បញ្ញត្តិ, ប្រព្រឹត្ត​ត្រឹម​ត្រង់​តាម​ពុទ្ធានុញ្ញាត; ២-ឥន្ទ្រិយសំវរៈ សង្រួម​ឥន្រ្ទិយ​ទាំង ៦ គឺ​ភ្នែក, ត្រចៀក, ច្រមុះ, អណ្ដាត, កាយ, ចិត្ត; ៣-អាជីវបារិសុទ្ធិ ចិញ្ចឹម​ជីវិត​តាម​គន្លង​នៃ​សេចក្ដី​បរិសុទ្ធិ មាន​វៀរចាក​ការ​ប្រចុបប្រចែង​គ្រហស្ថ​ជាដើម; ៤-បច្ចយសន្និស្សិត ពិចារណា​សិន​ហើយ​ទើប​បរិភោគ​បច្ច័យ ៤ គឺ ចីវរ, បិណ្ឌបាត, សេនាសនៈ, គិលាន​ភេសជ្ជៈ (ម. ព. ចតុប្បច្ច័យ ផង) ។

English:

Bhikkhu Sila: the four kinds of the monk’s moral purity [Catuparisuddhi Sila] are: (1) restraint with regard to the 227 Patimokkha training rules, (2) restraint of the senses, (3) restraint with regard to one’s livelihood, and (4) morality with regard to the four requisites.