ចាំបាច់

ពីWiktionary

( គុ. ) ដែល​សំខាន់, ដែល​ត្រូវ​ការ, ដែល​ត្រូវ​តែ, ដែល​ត្រូវ​តែ​មាន​ខាន​ពុំ​បាន : ការ​ចាំ​បាច់, របស់​ចាំ​បាច់; អង្ករ​ជា​វត្ថុ​ចាំ​បាច់ របស់​អ្នក​បរិភោគ​បាយ; ប្រាក់​ជា​ទ្រព្យ​ចាំ​បាច់​ក្នុង​ការ​ចាយ​ប្រើ​គ្រប់​សព្វ ។ល។

( និ. ) ពាក្យ​មាន​ន័យ​ថា ត្រូវ​តែ, ពុំ​គួរ​ខាន : ចុះ​ចាំ​បាច់​ឲ្យ​គេ​មក​ធ្វើ​អ្វី ? ចាំ​បាច់​ឲ្យ​ខ្ញុំ​ទៅ​ដែរ​ធ្វើ​អ្វី ? មិន​ចាំ​បាច់​ជម្រាប​ម៉ែ ឲ្យ​ជ្រាប​រឿង​នេះ​ទេ (ប្រើ​ជា បាច់, មិន​បាច់ ខ្លះ​ក៏​បាន តាម​គួរ​ដល់​ការ​ប្រើ)