ចីវរ​កាល

ពីWiktionary

ចីវ៉ៈរៈកាល សំ. បា. ( ន. ) (កាល ឬ សម័យ​ដែល​ព្រះ​សម្ពុទ្ធ​ទ្រង់​អនុញ្ញាត​ឲ្យ​ពួក​ភិក្ខុ​ទទួល​ចីវរ ជា​កាល​នៃ​ចីវរ​លាភ, រាប់​តាំង​ពី​ថ្ងៃ ១ រោច​ខែ​អស្សុជ ទៅ​ដល់​ថ្ងៃ​ពេញ ១៥ កើត​កត្តិក : សំពត់​កឋិន​ជា​ចីវរ​លាភ​ដែល​ភិក្ខុ​សង្ឃ​ត្រូវ​ទទួល​ក្នុង​ចីវរកាល​តាម​ពុទ្ធានុញ្ញាត (ព. វិ. ពុ.) ។