ចីវរកាល
ចីវ៉ៈរៈកាល សំ. បា. ( ន. ) (កាល ឬ សម័យដែលព្រះសម្ពុទ្ធទ្រង់អនុញ្ញាតឲ្យពួកភិក្ខុទទួលចីវរ ជាកាលនៃចីវរលាភ, រាប់តាំងពីថ្ងៃ ១ រោចខែអស្សុជ ទៅដល់ថ្ងៃពេញ ១៥ កើតកត្តិក : សំពត់កឋិនជាចីវរលាភដែលភិក្ខុសង្ឃត្រូវទទួលក្នុងចីវរកាលតាមពុទ្ធានុញ្ញាត (ព. វិ. ពុ.) ។