ជៈគត់ សំ. ( ន. ) សត្វលោក, មហាជន...។ ពាក្យនេះប្រទះឃើញជាញឹកញយនៅសិលាចារឹកសម័យមហានគរ (នគរធំ, នគរវត្ត) ។
