ជិនបុត្រ
ជិនៈបុត សំ.; បា. ( ន. ) (ជិនបុត្ត) បុត្ររបស់លោកអ្នកឈ្នះ (ច្រើនហៅបុព្វជិតក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនាដោយសំដៅសេចក្ដីថា ទុកស្មើដូចបុត្រនៃព្រះសព្វញ្ញុពុទ្ធ ដែលទ្រង់ឈ្នះកិលេសហើយ) ។
ជិនៈបុត សំ.; បា. ( ន. ) (ជិនបុត្ត) បុត្ររបស់លោកអ្នកឈ្នះ (ច្រើនហៅបុព្វជិតក្នុងព្រះពុទ្ធសាសនាដោយសំដៅសេចក្ដីថា ទុកស្មើដូចបុត្រនៃព្រះសព្វញ្ញុពុទ្ធ ដែលទ្រង់ឈ្នះកិលេសហើយ) ។