ដំណំ
( ន. ) កន្លែង, របួស, មុខសស្ត្រា ដែលត្រូវដោយវាយដំខ្លាំង ឬដោយការប្រហារណាមួយយ៉ាងធ្ងន់ : មានដំណំ, មានរបួសជាដំណំ ។ ប្រើជា គុ. ឬ កិ. វិ. ក៏បានខ្លះ : របួសដំណំ; វាយដំណំ ។
( ន. ) កន្លែង, របួស, មុខសស្ត្រា ដែលត្រូវដោយវាយដំខ្លាំង ឬដោយការប្រហារណាមួយយ៉ាងធ្ងន់ : មានដំណំ, មានរបួសជាដំណំ ។ ប្រើជា គុ. ឬ កិ. វិ. ក៏បានខ្លះ : របួសដំណំ; វាយដំណំ ។