ឋិតថេរ

ពីWiktionary

បា.; សំ. ( គុ. ) (ឋិត + ថិរ; ស្ថិត + ស្ថិរ) ដែល​ឋិត​នៅ​យូរ, អង្វែង; ដែល​តាំង​នៅ​មាំមួន, ខ្ជាប់ខ្ជួន; ដែល​ជាប់​បាន​យូរ; ស្ថាពរ : របស់​ឋិតថេរ, ការងារ​ឋិតថេរ ។ កិ. វិ. ដែល​មាន​ជាប់​យូរ​មក​ហើយ មិន​ដែល​ដាច់, មិន​ដែល​ឈប់ : ធ្វើ​ការ​ឋិតថេរ ។