--ចេរកាល បា. ( ន. ) (ឋិត + ថិរ + ចិរ + កាល) កាល, គ្រាដែលឋិតថេរយឺនយូរ (ម. ព. ឋិតថេរ និង ចីរកាល ទៀតផង) ។