តមត្ថំ

ពីWiktionary

ត:-មុ័ត-ថាំង បា. ( កិ. វិ. ឬ គុ. ) (< តំ “នោះ” +អត្ថំ “សេចក្ដី​ឬ​រឿង” > តមត្ថំ“ សេចក្តី​ឬ​រឿង​នោះ”) មិន​ទាន់​ដាច់​ស្រេច, មិន​ទាន់ ប្រាកដ, ស្ទាក់​ស្ទើរ . . . : រឿង​នោះ​ដូច​ជា​នៅ​ក្នុង​តមត្ថំ ខ្ញុំ​នឹង សម្រេច​ថា យ៉ាង​ម៉េច​ពុំទាន់​បាន​នៅ​ឡើយ, រឿង​តមត្ថំ, ដំណើរ តមត្ថំ (ពាក្យ​នេះ​មាន​ដំណើរ​ជាប់​ទាក់​ទង​មក​ពី​បាលី​ថា “តមត្ថំ បកាសេន្តោ សត្ថា អហ” ក្នុង​គម្ពីរ​មហា- វេស្សន្ដរ​ជាតក ប្រែ​រយ បុរាណ ដែល​ប្រែ​ថា “រី​អាថ៌​ធម៌​ឯណា ពុំ​ទាន់​ប្រាកដ បទ​ព្រះ​បាលី​ឯណា ពុំទាន់​ចែង​ច្បាស់ លុះ​ព្រះ​បាន​ត្រាស់​ហើយ ព្រះ​អង្គ​មាន​ព្រះ​បន្ទូល​សូត្រ​សា​នូវ​បាទ​គាថា​ទាំងឡាយ​ដូច្នេះ​ថា . . . :”; បាលី​នេះ បើ​ប្រែ​ត្រង់​តាម​រូប​ស័ព្ទ​ បាន​សេចក្ដី​យ៉ាង​ខ្លី​ថា “ព្រះ​សាស្តា​កាល​ទ្រង់​ប្រកាស​នូវ​សេចក្តី​នោះ ព្រះ​អង្គ​មាន​ព្រះ បន្ទូល​ដូច្នេះ​ថា . . .” តែ​ប៉ុណ្ណេះ, តែ​អ្នក​ប្រាជ្ញ​បុរាណ​បាន​ពង្រីក​ពាក្យ​ប្រែ​ក្នុង​សាស្រ្តា​ប្រែ​រយ​នោះ​ឲ្យ​លើស​ពី​បាលី​ដូច​សេចក្ដី​ខាង លើ ដើម្បី​ឲ្យ​ងាយ​ស្តាប់, ពាក្យ​ប្រែ​នេះ​ឯង​ហើយ ដែល​នាំ​ឲ្យ​អ្នក វប្បធម៌​ខ្មែរ​បុរាណ​ចាប់​ច្បុច​ចុច​យក​តែ​ពាក្យ​បាលី​ឃ្លា​ខាង​ដើម​ថា “តមត្ថំ” នោះ​មក​ប្រើ​ជា​មេ​ពាក្យ​មួយ សំដៅ​ន័យ​ថា “មិន​ទាន់​ដាច់​ស្រេច, មិន​ទាន់​ប្រាកដ, . . .” ដោយ​យោល​យក​សេចក្តី​តាម​ពាក្យ​ប្រែ​នោះ​ឯង) ។