តម្ពុល

ពីWiktionary

បា.; សំ. ( ន. ) (តាម្ពុល “ស្លា”) ស្លា, ផ្លែ​ស្លា ។ ខ្មែរ​ប្រើ​ជា គុ. ថា ស្លា​តម្ពុល (--តំពុល) ចំពោះ​តែ​ផ្លែ​ស្លា ដែល​គេ​គរ​ផ្អាប់​ទុក​យូរ​បន្តិច​ឲ្យ​ត្រា​តែ​រលួយ​សំបក ។ ព. ផ្ទ. ស្លា​ខ្ចី, ស្លា​សឹ្លង (មើល​ក្នុង​ពាក្យ ស្លា ទៀត​ផង) ។ គុ. ដែរ, មាន​ន័យ​ថា ចាស់​ព្រួល​ៗ, ជ្រោកជ្រាក, ស្រោល​ៗ, ឆ្អិន​ខ្លះ​ឆៅ​ខ្លះ : មនុស្ស​ចាស់​តម្ពុល; គំនិត​តម្ពុល; ត្រី​អាំង​តម្ពុល (ប្រើ​ជា​ពាក្យ​ប្រៀប​ទៅ​នឹង ផ្លែ​ស្លា​តម្ពុល នុះ​ឯង) ។ ធ្លាប់​ប្រើ​ជា ដំពុល, តំពុល, ឬ ទំពុល ក៏​មាន, គួរ​ឈប់​ប្រើ​បែប​នុះ, ត្រូវ​ប្រើ តម្ពុល នេះ វិញ ទាំង​ត្រឹម​ត្រង់​តាម​កំណើត​ពាក្យ​ផង ទាំង​សំនៀង​ក៏​នៅ​តែ​ដដែល​ផង​ដែរ; (សម្រាប់​ពាក្យ​កាព្យ ប្រើ​ជា តម្ពុល​ខាទ (តំ-ពុ-លៈ ខាត) “ស៊ី​ស្លា” ឬ តម្ពុល​ខាទន៍ “ការ​ស៊ី​ស្លា” ដូច្នេះ​ក៏​បាន) ។