តម្ពែក

ពីWiktionary

( ន. ឬ គុ. ) ដែល​មាន​ក្បាល​ថ្ពែក, ដែល​ឥត​សក់​ឬ​រលីង​ដុំ​ៗ : តម្ពែក​ទាំង​បួន​ គាប់​ជួន​ជួប​គ្នា បាន​ស្ទុះ​ម្នីម្នា ដើរ​ទៅ​រៀង​ខ្លួន ។ (ធ្លាប់​ប្រើ​ជា ទំពែក មក​យូរ​ហើយ ប៉ុន្តែ​ដោយ​អនុលោម​តាម​ពាក្យ​ថា ថ្ពែក គួរ​ប្រើ​ជា តម្ពែក វិញ​ទើប​ត្រឹម​ត្រូវ​តាម​របៀប) ។