តម្លង់

ពីWiktionary

តំ-ល៉ង់ ( ន. ឬ គុ. ) មនុស្ស​ឬ​សត្វ​ដែល​ថ្លង់ : មេ​តម្លង់, អា​តម្លង់ (ព. ទ្រ. ព. ម.) ។ ព. រ. ថា ថ្លង់ : មនុស្ស​ថ្លង់, គាត់​ថ្លង់​ស្ដាប់​មិន​សូវ​ឮ​ទេ ។ ព. គ. ថា ធ្ងន់​ត្រចៀក : គត់​ធ្ងន់​ត្រចៀក : គាត់​ធ្ងន់​ត្រចៀក​ស្ដាប់​មិន​សូវ​ឮ​ទេ ។ ព. ខ្ព. ថា ហ៊‌ឹង ឬ ហ៊‌ឹង​ត្រចៀក (ជា​ពាក្យ​សម្រាល​ដោយ​មិន​ហ៊ាន​ចេញ​ថា ថ្លង់) ។ កិ. ឬ កិ. វិ. ធ្វើ​ឲ្យ​ហ៊‌ឹង​ស្ដាប់​ពុំ​ឮ, ធ្វើ​ឲ្យ​ថ្លង់​អផ្សុក​ត្រចៀក : កុំ​តម្លង់​គេ; និយាយ​តម្លង់​រក​តែ​នឹង​ដេក​ពុំ​បាន ។