តិលក
តិលៈកៈ ឬ តិល៉ក់ សំ. បា. ( ន. ) ដើមល្ង; ចំណុចខ្មៅៗ ដែលមានតាមរាងកាយ (អាចម៍រុយ); ការប្រោះព្រំ, ក្បិតចិញ្ចើមដោយម្សៅក្រអូបជាមង្គល (ចឺម)...។ គុ. ដែលជាឆ្នើម, ខ្ពង់ខ្ពស់, ប្រសើរ, លើសលែង : តិលកលោកា... ដែលជាឆ្នើមក្នុងលោក... ។
តិលៈកៈ ឬ តិល៉ក់ សំ. បា. ( ន. ) ដើមល្ង; ចំណុចខ្មៅៗ ដែលមានតាមរាងកាយ (អាចម៍រុយ); ការប្រោះព្រំ, ក្បិតចិញ្ចើមដោយម្សៅក្រអូបជាមង្គល (ចឺម)...។ គុ. ដែលជាឆ្នើម, ខ្ពង់ខ្ពស់, ប្រសើរ, លើសលែង : តិលកលោកា... ដែលជាឆ្នើមក្នុងលោក... ។