តឹងរ៉ឹង

ស. ( គុ. ) (រ៉េង អ. ថ. រ៉ិង “បង្គាប់, បង្ខំ​ឲ្យ​ឆាប់...” តឿន​បង្ខំ, បង្ខំ​យ៉ាង​តឹង​ខ្លាំង ។