ទព្វៈ

ទ័ប-ពៈ បា.; សំ. ( ន. ) (ទព្វ; ទ្រវ្យ) គ្រឿង​ប្រើប្រាស់​ផ្សេង​ៗ, ទ្រព្យ, សម្បត្តិ, គ្រឿង​ប្រកប​កិច្ចការ, គ្រឿង​ផ្សំ... (ម. ព. ទ្រព្យ ផង) ។ គុ. មាន​ប្រាជ្ញា​ឈ្លាសវៃ : ទព្វបុរស ។