ទម្លាប់
( កិ. ) ធ្វើឲ្យធ្លាប់, ឲ្យថ្នឹក : ទម្លាប់ខ្លួន, ទម្លាប់ចិត្ត, ទម្លាប់ដៃ, ទម្លាប់មាត់ ។ល។
( ន. ) ការដែលធ្លាប់, លំអានដែលធ្លាប់តែមានមក : ទម្លាប់ចាស់បុរាណ; ធ្វើតាមទម្លាប់ពីមុនមក; មានទម្លាប់ពីនាយមក ។ល។
( កិ. ) ធ្វើឲ្យធ្លាប់, ឲ្យថ្នឹក : ទម្លាប់ខ្លួន, ទម្លាប់ចិត្ត, ទម្លាប់ដៃ, ទម្លាប់មាត់ ។ល។
( ន. ) ការដែលធ្លាប់, លំអានដែលធ្លាប់តែមានមក : ទម្លាប់ចាស់បុរាណ; ធ្វើតាមទម្លាប់ពីមុនមក; មានទម្លាប់ពីនាយមក ។ល។