ទិគម្ពរ
ទិគ័ម-ព សំ. ( ន. ) (ទិឝ “ទិស” + អម្ពរ “សំពត់; សម្លៀក”, ដោយមានស្រៈ អ នៅខាងចុង ឝ > គ ផ្សំជា ទិគម្ពរ “អ្នកស្លៀកទិស”; ធៀប បា. ជា ទិសាម្ពរ) អ្នកយកទិសជាសម្លៀក គឺអ្នកបួសដែលកាន់លិទ្ធិអាក្រាតមិនស្លៀកសំពត់ ។ វេវ. អចេលកៈ ឬ អចេលក៍ ។ ទិគម្ពរ នេះ, ក្នុងប្រទេសឥណ្ឌា, មានតាំងពីក្នុងបុរាណសម័យរហូតមកដល់បច្ចុប្បន្នសម័យ, សម័យបច្ចុប្បន្ននេះ អ្នកកាន់តាមលទ្ធិ ជេន នៅតែប្រកាន់តាមលទ្ធិនេះ មានឈ្មោះប្រាកដថា ពួកទិគម្ពរ ឬ លទ្ធិទិគម្ពរ ។