ទិនក្ស័យ

ទិន័កក្សៃ សំ.; បា. ( ន. ) (ទិន + ក្សយ; ទិន + ខយ > ទិនក្ខយ) វេលា​អស់​នៃ​ថ្ងៃ គឺ​វេលា​ថ្ងៃ​លិច ។