ទិនាវសាន

ពីWiktionary

--វៈ-- សំ. បា. ( ន. ) (ទិន “ថ្ងៃ” + អវសាន “ទី​បំផុត, ទី​បង្អស់” > ទិនាវសាន) ទី​បំផុត​នៃ​ថ្ងៃ គឺ​វេលា​ថ្ងៃ​អស្ដង្គត (ពេល​ថ្ងៃ​លិច) ។ ដូច​គ្នា​នឹង ទិនក្ស័យ ដែរ ។