ទិន្នភណ្ឌ

ទិន-នៈ ភ័ន បា. ( ន. ) (ទិន្ន “ដែល​គេ​ឲ្យ​ហើយ” + ភណ្ឌ “របស់” ) របស់​ដែល​គេ​ឲ្យ ។