ទុក្ករៈ
ទុក-កៈរ៉ៈ បា.; សំ. ( គុ. ឬ ន. ) (ទុក្ករ; ទុស្ករ) ដែលកម្រធ្វើបាន, ដែលធ្វើបានដោយកម្រ, ដែលពិបាកធ្វើ, ដែលមិនងាយនឹងធ្វើកើត; ការធ្វើបានដោយកម្រ, ការកម្រធ្វើបាន, អំពើដែលគេពិបាកធ្វើ ។ ទុក្ករកម្ម (ទុកក៉ៈរ៉ៈ ក័ម) ន. (បា.; សំ. ទុស្ករកម៌ន៑) អំពើកម្រ គឺការអ្វីមួយដែលកម្រអ្នកណាធ្វើបាន ។ ទុក្ករការណ៍ (ទុក-កៈរ៉ៈកា) ន. (បា. ទុក្ករការណ; សំ. ទុស្ករការណ) ហេតុដ៏កម្រ, ដំណើរយ៉ាងក្រ ។ ទុក្ករកិច្ច (ទុក-កៈរ៉ៈកិច) ន. (បា.; សំ. ទុស្ករក្ឫត្យ, ឫ > រឹ = ទុស្ករក្រឹត្យ, ក្ល. ម. ទុក្ករក្រឹត្យ) កិច្ចដ៏កម្រ គឺកិច្ចដែលកម្រអ្នកណាមួយធ្វើកើត; ក្រឹត្យវិន័យដែលតឹងចង្អៀតកម្រអ្នកណាមួយនឹងប្រព្រឹត្ត, កាន់ឲ្យត្រឹមត្រូវសព្វគ្រប់បាន ។ ទុក្ករកិរិយា (ទុក-កៈរ៉ៈកិរ៉ិយ៉ា) ន. (បា.; សំ. ទុស្ករក្រិយា) អំពើយ៉ាងកម្រ, ដំណើរធ្វើកិច្ចដែលអ្នកទាំងពួងធ្វើបានដោយកម្រ; បានខាងឯការបំពេញព្យាយាមដើម្បីឲ្យបានសម្រេចពោធិញ្ញាណ : ព្រះមហាសត្វ (ទ្រង់ព្រះនាមសិទ្ធត្ថ) ទ្រង់ធ្វើទុក្ករកិរិយាអស់ ៦ ឆ្នាំ ទើបបានត្រាស់ជាព្រះសព្វញ្ញុពុទ្ធ ។ ទុក្ករក្រិត្យ (ទុក-កៈរ៉ៈក្រឹត) ន. (បា. និង សំ. ក្ល.) ដូចគ្នានឹង ទុក្ករកិច្ច (ម. ព. នោះ) ។ ទុក្ករចរិយា (--ចៈរ៉ិយ៉ា) ន. (បា.) ការប្រព្រឹត្តដែលគេធ្វើបានដោយកម្រ, សេចក្ដីប្រព្រឹត្តតឹង, ការកាន់តឹង ។ ទុក្ករប្បធាន (ទុក-កៈរ៉ាប់-ប៉ៈធាន) ន. (បា.) ព្យាយាមតឹង, ព្យាយាមម៉ឺងម៉ាត់ ។ល។