ទុគ្គត

ពីWiktionary

ទុក-គត់ ឬ ទុក-គៈ តៈ បា.; សំ. ( ន. ) (ទុគ្គត; ទុគ៌ត) ដែល​ដល់​នូវ​សេចក្ដី​លំបាក គឺ​ដែល​ទ័ល​ក្រ, ដែល​ក្រីក្រ​ទ្រព្យ, ដែល​ខ្សត់​ទ្រព្យ : មនុស្ស​ទុគ្គត ។ ទុគ្គត​បណ្ណាការ (ទុក-គៈតៈប៉័ន-ណា-កា) ន. (បា.; សំ. ទុគ៌ត + បណ៌ាការ) បណ្ណាការ, ភ័ស្ដុភារ (តង្វាយ, ជំនូន) របស់​អ្នក​ក្រីក្រ : វត្ថុ​ទាំង​នេះ​ជា​ទុគ្គត​បណ្ណាការ​របស់​យើង​ខ្ញុំ...។ ទុគ្គតបុរស (ទុក-គៈតៈ បុរ៉ស់) ន. (បា. ក្ល.; បា. ទុគ្គតបុរិស; សំ. ទុគ៌ត + បុរុឞ) បុរស​ខ្សត់​ទ្រព្យ : ធ្វើ​ម្ដេច ខ្លួន​ខ្ញុំ​ជា​ទុគ្គត​បុរស...។ ទុគ្គតភាព (ទុក-គៈតៈភាប) ន. (បា. ក្ល.; បា. ទុគ្គតភាវ; សំ. ទុគ៌ត + ភាវ) ភាព, បែបបទ, សណ្ដាប់, សណ្ដាប់ធ្នាប់​នៃ​អ្នក​កម្សត់, សេចក្ដី​ក្រីក្រ : រក​ស៊ី​តាម​ទុគ្គតភាព, ចេះ​ប្រើ​ឫកពា​សម​គួរ​តាម​ទុគ្គតភាព ។ ទុគ្គតមនុស្ស (ទុក-គៈតៈមៈនុស) ន. (បា.; សំ. ទុគ៌ត + មនុឞ្យ) : មនុស្ស​ខ្សត់​ទ្រព្យ : ខ្ញុំ​ក្រឡេក​ទៅ​ឃើញ​ពួក​ទុគ្គត​មនុស្ស លើក​ដៃ​ច្រូង​ស្រែក​សុំ​ទាន ក៏​កើត​មាន​សេចក្ដី​អាណិត​ទន់​ចិត្ត...។ ទុគ្គតា (ទុក-គៈតា) ន. ស្រ្តី​ទុគ៌ត, ស្រ្តី​ទ័ល​ក្រ ។ ទុគ្គតាហារ (ទុក-គៈ--) ន. (បា. ទុគ្គត + អាហារ; សំ. ទុគ៌ត + អាហារ) អាហារ​របស់​អ្នក​ខ្សត់​ទ្រព្យ ឬ​អាហារ​សម្រាប់​អ្នក​ក្រីក្រ : ភោជន​នេះ​ជា​ទុគ្គតាហារ, យើង​ជា​អ្នក​ទ័ល​ក្រ​លំបាក, កុំ​រើស​អើង​ពេក, ត្រូវ​បរិភោគ​តែ​ទុគ្គាហារ​ទៅ ! ...។ ទុគ្គតៈ