នរក

ន៏រក់ សំ. បា. ( ន. ) ទី​អបាយ​ភូមិ​ឬ​អធោលោក ដែល​មាន​រណ្ដៅ​ជា​លំនៅ​នៃ​សត្វ​មាន​បាប​នៅ​រង​ទុក្ខ​តាម​កម្លាំង​កម្ម​ដែល​ខ្លួន​ធ្វើ : ចុះ​នរក, ធ្លាក់​នរក ។