នៈរេសូ សំ.; បា. ( ន. ) (នរេស្វរៈ; នរិស្សរ) អ្នកដែលជាធំជាងអស់ជន (ក្សត្រទ្រង់រាជ្យ) ។ ផ្លាស់ ស្វរ ជា សូរ ។
