បង្អាច
( ន. ) ការញ៉ាំងចិត្តឲ្យអាច, សភាពអាច : ប្រព្រឹត្តបានត្រឹមតែបង្អាចរបស់ខ្លួន; មនុស្សមានបង្អាចខ្សោយ ។ ប្រើជា កិ. ក៏បាន “ធ្វើឲ្យអាច” ។
( ន. ) ការញ៉ាំងចិត្តឲ្យអាច, សភាពអាច : ប្រព្រឹត្តបានត្រឹមតែបង្អាចរបស់ខ្លួន; មនុស្សមានបង្អាចខ្សោយ ។ ប្រើជា កិ. ក៏បាន “ធ្វើឲ្យអាច” ។