បដិច្ចសមុប្បាទ
ប៉ៈដិច-ចៈ- សៈម៉ុប-បាត បា. ( ន. ) ធម៌ឬសភាវៈដែលកើតមានឡើងដោយសារបច្ច័យ គឺគ្រឿងអាស្រ័យទាក់ទងតៗគ្នា ដូចជាសង្ខារកើតមានឡើងព្រោះមានអវិជ្ជាជាបច្ច័យ, វិញ្ញាណកើតមានឡើង ព្រោះមានសង្ខារជាបច្ច័យ ឬថា អវិជ្ជាជាបច្ច័យនាំឲ្យកើតមានសង្ខារ, សង្ខារជាបច្ច័យនាំឲ្យកើតវិញ្ញាណ ។ល។ : ធម៌ទាំងឡាយមានអវិជ្ជាជាដើមឈ្មោះថា បដិច្ចសមុប្បាទ ។